راهنمای کامل ویزای شینگن تک‌ورودی (Single Entry) و چندبار ورود (Multiple Entry) 2025

معرفی ویزای شینگن: چارچوب قانونی و انواع روادید

۱. ویزای شینگن چیست و چه کاربردی دارد؟

ویزای شینگن مجوزی است که به دارنده آن اجازه می‌دهد برای اهداف کوتاه‌مدت وارد منطقه شینگن شده و در آن اقامت کند. منطقه شینگن شامل ۲۹ کشور اروپایی است که بر اساس یک توافق‌نامه بین‌المللی، کنترل‌های مرزی داخلی بین خود را حذف کرده‌اند. این ویزا کلید دسترسی به یکی از بزرگ‌ترین مناطق سفر بدون مرز در جهان است.  

تمایز قائل شدن بین منطقه شینگن و اتحادیه اروپا حائز اهمیت است؛ اگرچه بسیاری از کشورهای عضو شینگن در اتحادیه اروپا نیز عضو هستند، اما عضویت در شینگن لزوماً به معنای عضویت در اتحادیه اروپا نیست و برعکس (به عنوان مثال، ایرلند عضو اتحادیه اروپاست اما نه شینگن).

۲. دسته‌بندی‌های اصلی ویزای شینگن

ویزاهای شینگن بر اساس هدف و مدت اقامت به دسته‌های اصلی زیر تقسیم می‌شوند:

• ویزای نوع A (ترانزیت فرودگاهی): این ویزا صرفاً به مسافر اجازه می‌دهد تا از منطقه بین‌المللی فرودگاه‌های شینگن عبور کند تا به پرواز بعدی خود برسد، بدون آنکه اجازه ورود به خاک کشور عضو شینگن را داشته باشد. شهروندان ایرانی معمولاً برای ترانزیت فرودگاهی نیاز به اخذ این نوع ویزا دارند.  
• ویزای نوع C (اقامت کوتاه‌مدت): این رایج‌ترین نوع ویزاست و برای اهداف توریستی، تجاری، بازدید خانوادگی یا شرکت در همایش‌ها صادر می‌شود. ویزای نوع C حداکثر اقامت ۹۰ روز در هر دوره ۱۸۰ روزه را مجاز می‌سازد و شامل ویزاهای تک‌ورودی، دوبار ورود و چندبار ورود (مولتیپل) است.  
• ویزای نوع D (ملی/اقامت بلندمدت): این ویزا برای اقامت‌هایی بیش از ۹۰ روز صادر می‌شود و عموماً برای اهداف تحصیلی، کاری یا درمانی طولانی‌مدت به کار می‌رود. تفاوت بین ویزای C و D بسیار کلیدی است؛ ویزای مولتیپل نوع  C، حتی با اعتبار ۵ ساله، صرفاً انعطاف‌پذیری در تعداد ورود را فراهم می‌کند، در حالی که محدودیت ۹۰/۱۸۰ روز را حفظ می‌نماید. اما ویزای نوع D به دارندگان اجازه اقامت ممتد (بیش از ۹۰ روز) را می‌دهد و دارندگان ویزای مولتیپل نوع D، بدون نیاز به روادید اضافی، می‌توانند به تمامی کشورهای شینگن سفر کنند و مقید به قانون ۹۰/۱۸۰ روز نیستند. این تمایز نشان می‌دهد که ویزای D برای متقاضیانی که به دنبال مسیرهای مهاجرتی یا اقامت طولانی هستند، ابزار مناسب‌تری است.  
• ویزای LTV (اعتبار محدود منطقه‌ای): این ویزا به دلایل خاص امنیتی یا بشردوستانه صادر شده و فرد تنها اجازه سفر به کشور یا کشورهای مشخص‌شده در ویزا را دارد.  

ویزای تک‌ورودی (Single Entry Schengen Visa): محدودیت‌های عملیاتی

۱. تعریف و محدودیت‌های عملیاتی ویزای تک‌ورودی

ویزای تک‌ورودی، که در لیبل آن در بخش "Number of Entries" عدد "01" درج می‌شود، به دارنده اجازه می‌دهد تنها یک نوبت وارد محدوده ۲۹ کشور عضو شینگن شود. 

مهم‌ترین محدودیت ویزای تک‌ورودی در قانون ابطال پس از خروج آن نهفته است. بر اساس این قانون، حتی اگر مدت زمان اعتبار ویزا هنوز به پایان نرسیده باشد، به محض خروج مسافر از مرزهای خارجی منطقه شینگن، ویزا فوراً باطل می‌شود و دارنده دیگر امکان بازگشت نخواهد داشت. این امر یک اشتباه رایج در میان مسافران تازه‌کار است؛ خروج با هدف ورود مجدد با همان ویزا، منجر به ممانعت از ورود در مرز بعدی و ثبت سابقه منفی در پرونده مهاجرتی فرد خواهد شد.  

۲. قابلیت تردد و مزایا و معایب

علیرغم محدودیت در تعداد ورود، ویزای سینگل پس از ورود اول به حوزه شینگن، به فرد اجازه می‌دهد تا پایان مدت مجاز اقامت (مثلاً ۱۵ روز درج‌شده در ویزا)، آزادانه بین تمامی کشورهای عضو شینگن تردد کند و نیازی به ویزای جداگانه برای هر کشور ندارد.  

از منظر استراتژیک، ویزای سینگل اغلب به عنوان یک "آزمون" عمل می‌کند. احتمال صدور آن برای متقاضیان سفر اولی یا افرادی که سابقه سفر بین‌المللی ضعیفی دارند، بالاتر است. این ویزا برای سفرهای توریستی یا کاری کوتاه و برنامه‌ریزی‌شده که نیاز به انعطاف‌پذیری در ورود مجدد ندارند، مناسب است. با این حال، مهم‌ترین عیب آن، عدم انعطاف‌پذیری است؛ اگر دارنده ویزا به دلیل شرایط اضطراری (مانند بیماری یا مسائل خانوادگی) مجبور به ترک منطقه شینگن شود، امکان بازگشت تا پایان اعتبار ویزای صادر شده را از دست می‌دهد.  

ویزای چندبار ورود (Multiple Entry  / مولتی شینگن): قوانین و ساختار تدریجی

۱. تعریف و ساختار اعتبار ویزای مولتی شینگن

ویزای چندبار ورود، که در لیبل آن با عبارت "MULT" برای ورود نامحدود یا "02" برای دوبار ورود نشان داده می‌شود، به دارنده اجازه می‌دهد در طول مدت اعتبار زمانی ویزا (که می‌تواند از ۶ ماه تا ۵ سال باشد)، به دفعات وارد منطقه شینگن شده و از آن خارج شود.  

صدور ویزای مولتی شینگن (MEV) عموماً بر اساس یک ساختار تدریجی (Visa Ladder) و بر مبنای سابقه سفر مثبت متقاضی تعیین می‌شود. این ساختار اعتمادسازی به شرح زیر است:

۲. قانون حیاتی ۹۰/۱۸۰ روز و نحوه محاسبه

مهم‌ترین مقررات برای ویزای مولتیپل شینگن (Type C)، قانون ۹۰/۱۸۰ روز است. این قانون بیان می‌کند که دارنده ویزا مجاز است در هر دوره ۱۸۰ روزه، حداکثر ۹۰ روز را در منطقه شینگن اقامت داشته باشد. این محدودیت حتی برای ویزاهای ۵ ساله نیز اعمال می‌شود.  

یک سوءتفاهم شایع در میان متقاضیان، اشتباه گرفتن مدت اعتبار ویزا (مثلاً ۵ سال) با مدت مجاز اقامت (۹۰ روز) است. اعتبار بلندمدت تنها به معنای عدم نیاز به تکرار فرآیند درخواست ویزا است، نه اجازه اقامت ممتد.  

نحوه محاسبه این قانون به صورت غلطان (Backward-looking) است. به این معنی که در هر روزی که فرد در شینگن حضور دارد، باید به عقب نگاه کرده و مطمئن شود که در ۱۸۰ روز گذشته بیش از ۹۰ روز اقامت نداشته است. نقض این قانون (Overstay) بسیار جدی تلقی شده و منجر به عواقب شدیدی مانند جریمه نقدی، ممنوعیت ورود به حوزه شینگن (معمولاً برای ۳ سال یا بیشتر)، و آسیب غیرقابل جبران به سوابق سفری آتی فرد خواهد شد.  

تفاوت‌های کلیدی و استراتژیک بین Single و Multiple Entry

تفاوت‌های اساسی بین این دو نوع ویزا، علاوه بر تعداد دفعات ورود، در نحوه کاربرد استراتژیک و پیش‌نیازهای سابقه سفر نهفته است.

۱. جدول مقایسه‌ای فنی ویزای شینگن

۲. انتخاب استراتژیک: چه کسی Single بگیرد و چه کسی Multiple؟

با توجه به اینکه هزینه رسمی کنسولی (۹۰ یورو) برای هر دو نوع ویزای کوتاه مدت Type C یکسان است ، متقاضی باید سعی کند تا در صورت واجد شرایط بودن، برای ویزای مولتیپل درخواست دهد. ارزش واقعی ویزای مولتیپل در صرفه‌جویی در زمان و کاهش بوروکراسی مربوط به درخواست‌های مکرر در طول چند سال آینده است.  

• برای سفر اول: برای متقاضیانی که سابقه سفر به منطقه شینگن ندارند، درخواست ویزای سینگل برای یک هدف مشخص و کوتاه مدت (مثلاً یک سفر توریستی ۱۰ روزه) توصیه می‌شود. این رویکرد ریسک ریجکتی را کاهش داده و اولین سابقه مثبت را در پرونده متقاضی ایجاد می‌کند.  
• برای مسافران نیازمند تردد مکرر: تجار، متخصصانی که در پروژه‌های بین‌المللی شرکت می‌کنند، یا افرادی که نیاز به ملاقات‌های خانوادگی مکرر دارند، باید برای ویزای مولتیپل درخواست دهند. این متقاضیان باید با ارائه مدارک قوی (دعوت‌نامه کاری، برنامه سفر دقیق) نیاز واقعی و غیرقابل اجتناب خود به سفرهای مکرر را اثبات کنند. در این حالت، افسر ویزا باید متقاعد شود که نیاز متقاضی با مدت اعتبار درخواستی (مثلاً ۳ یا ۵ سال) همخوانی دارد و متقاضی قصد سوءاستفاده یا اقامت دائم ندارد.  

شرایط و مدارک لازم برای هر نوع ویزا (الزامات سخت‌گیرانه MEV)

اخذ ویزای شینگن، اعم از سینگل یا مولتیپل، مستلزم رعایت دقیق الزامات کنسولی است.

۱. مدارک عمومی الزامی برای تمامی درخواست‌ها

تمامی متقاضیان باید مدارک زیر را ارائه دهند:

• گذرنامه معتبر: باید حداقل سه ماه پس از تاریخ خروج برنامه‌ریزی شده از منطقه شینگن اعتبار داشته باشد و حداقل دو صفحه خالی برای الصاق ویزا داشته باشد.  
• فرم درخواست و عکس: فرم درخواست باید به طور کامل و دقیق پر شود و عکس‌های استاندارد پاسپورتی (۳.۵*۴.۵ با پس‌زمینه سفید) مطابق با قوانین شینگن ارائه گردد.  
• بیمه مسافرتی: داشتن بیمه مسافرتی معتبر برای کل منطقه شینگن با حداقل پوشش ۳۰,۰۰۰ یورو برای هزینه‌های درمانی، الزامی است.  

۲. الزامات تمکن مالی و اهمیت ثبات

تمکن مالی و گردش حساب قوی جزو اصلی‌ترین مدارک هستند و بالاترین آمار ریجکتی ویزا مربوط به نقص در همین بخش است.  

• استانداردسازی مدارک مالی: تمکن مالی و گردش حساب (معمولاً ۳ تا ۶ ماه آخر) باید به یورو صادر شده و حتماً به مهر و امضای مدیر شعبه صادرکننده برسد.  
• حداقل مبلغ روزانه: متقاضی باید ثابت کند که توانایی پوشش هزینه‌های روزانه خود را دارد. این مبلغ بر اساس کشور مقصد متفاوت است (به عنوان مثال، اسپانیا ۱۰۰ یورو در روز، فرانسه ۶۵ یورو در روز و آلمان ۴۵ یورو در روز).  
• ثبات مالی: متقاضی باید اطمینان حاصل کند که مبلغ تمکن مالی اعلام شده تا زمان صدور ویزا دست‌نخورده باقی می‌ماند. سفارتخانه‌ها بر نقدینگی و ثبات حساب متقاضی تمرکز دارند، نه صرفاً ارزش دارایی‌های غیرنقدی (مانند ملک).  

۳. مدارک تکمیلی و استراتژیک برای ویزای مولتی (MEV)

برای افزایش شانس دریافت MEV، ارائه مستندات فراتر از موارد عمومی ضروری است:

• سابقه سفر و استفاده قانونی: ارائه تمامی گذرنامه‌های قبلی برای اثبات سابقه سفر به شینگن و سایر کشورها و همچنین شواهدی مبنی بر استفاده صحیح از ویزاهای قبلی (به‌ویژه رعایت قانون ۹۰/۱۸۰).
• اثبات نیاز به سفرهای مکرر: این مهم‌ترین بخش برای MEV است. باید دعوت‌نامه‌های رسمی (تجاری، خانوادگی، درمانی) ارائه شود که نشان‌دهنده نیاز مستمر به تردد به حوزه شینگن باشد.  
• پیوندهای قوی (Proof of Ties) :  ارائه مدارک شغلی تثبیت‌شده (مانند روزنامه رسمی، جواز کسب یا گواهی اشتغال به کار با ذکر سمت و حقوق) برای اثبات تعهد متقاضی به بازگشت به کشور مبدأ و کاهش ریسک مهاجرت غیرقانونی، حیاتی است.  

هزینه ویزای شینگن ۲۰۲۵: ساختار هزینه و ملاحظات

۱. هزینه رسمی کنسولی (Schengen Visa Fee)

بر اساس تصمیم کمیسیون اروپا، هزینه رسمی ویزای شینگن (Type C) از تاریخ ۱۱ ژوئن ۲۰۲۴ (۲۲ خرداد ۱۴۰۳) افزایش یافته است. ساختار هزینه رسمی برای تمامی ویزاهای کوتاه مدت شینگن، صرف نظر از تعداد دفعات ورود، به شرح زیر است:  

• بزرگسالان (بالای ۱۲ سال): ۹۰ یورو.  
• کودکان (۶ تا ۱۲ سال): ۴۵ یورو.  
• کودکان (زیر ۶ سال): رایگان.  

نکته قابل توجه: هزینه کنسولی برای ویزای تک‌ورودی و ویزای چندبار ورود Type C دقیقاً یکسان است. همچنین، این هزینه‌ها در صورت ریجکت شدن درخواست، غیرقابل استرداد هستند.  

۲. هزینه‌های جانبی و خدمات کارگزاری

علاوه بر هزینه رسمی ویزا، متقاضیان باید هزینه‌های جانبی دیگری را نیز بپردازند:

• هزینه خدمات کارگزاری: دفاتر واسط مانند TLScontact یا VFS Global هزینه‌ای بابت خدمات پردازش درخواست (دریافت مدارک، جمع‌آوری اطلاعات و رزرو وقت) دریافت می‌کنند. این هزینه بسته به کشور و کارگزاری متفاوت است (مثلاً برای TLS آلمان حدود ۳۰.۵ یورو).  
• هزینه‌های متغیر: شامل هزینه ترجمه رسمی مدارک، هزینه اخذ بیمه مسافرتی (که قیمت آن بر اساس مدت زمان سفر و سقف تعهدات پوشش داده شده تعیین می‌شود) و سایر خدمات ارزش افزوده. به طور کلی، توصیه می‌شود متقاضیان بین ۶۰ تا ۱۲۰ یورو وجه نقد را برای پوشش هزینه درخواست و هزینه‌های جانبی در نظر بگیرند.  

نکات طلایی برای افزایش شانس دریافت ویزای مولتی (استراتژی MEV)

دریافت ویزای مولتی شینگن به ندرت تصادفی است؛ بلکه نتیجه یک برنامه استراتژیک و ارائه مدارک مستحکم است.

۱. استراتژی سابقه سفر و قانون استفاده صحیح (Track Record)

مهم‌ترین عامل در تصمیم‌گیری افسر ویزا برای اعطای MEV، تاریخچه سفر متقاضی و نحوه استفاده او از ویزاهای قبلی است.  

• ایجاد اعتماد: متقاضیانی که ویزای شینگن قبلی دریافت کرده‌اند، باید ثابت کنند که کاملاً مطابق با قوانین (به‌ویژه قانون ۹۰/۱۸۰) و هدف اعلام شده، از ویزا استفاده کرده‌اند.  
• اجتناب از عدم استفاده: حتی عدم استفاده از ویزای صادر شده (No-Show) ممکن است در پرونده سفرهای فرد به عنوان عدم رعایت شرایط ویزا تلقی شده و تأثیر منفی بر درخواست‌های آتی داشته باشد. برای رسیدن به ویزای بلندمدت (۳ یا ۵ ساله)، پیروی از ساختار تدریجی ویزا (اخذ و استفاده موفقیت‌آمیز از ویزای ۱ ساله) ضروری است.  

۲. اثبات نیاز مبرم و پیوندهای قوی به کشور مبدأ

• نیاز به سفر مکرر: دلیل درخواست MEV باید منطقی و مستند باشد. این امر می‌تواند شامل فعالیت‌های تخصصی بین‌المللی (هنرمندان، ورزشکاران، محققان) یا دلایل تجاری قوی (قراردادهای مستمر) باشد.  
• تعهد بازگشت: متقاضی باید مدارکی ارائه دهد که نشان دهد پیوندهای خانوادگی، شغلی و مالی قوی او در کشور مبدأ باقی می‌مانند و او را مجبور به بازگشت می‌کند. مدارک مالی و شغلی قوی در اینجا نقش حیاتی ایفا می‌کنند.  

۳. انتخاب هوشمندانه کشور مبدأ (قانون اولین ورود و بیشترین اقامت)

بر اساس قوانین شینگن، متقاضی باید درخواست ویزا را به سفارت کشوری ارائه دهد که مقصد اصلی سفر (طولانی‌ترین اقامت) است، یا اگر اقامت‌ها برابرند، کشوری که اولین مقصد ورود خواهد بود.  

با این حال، تحلیل‌ها نشان می‌دهد که سیاست‌های کنسولی کشورها در اعطای ویزای مولتیپل متفاوت است. کشورهایی مانند فرانسه و ایتالیا اغلب در اعطای ویزای توریستی و مولتیپل به ایرانیان، انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به کشورهایی مانند آلمان، اتریش یا هلند نشان می‌دهند. این تفاوت در سخت‌گیری‌ها نشان‌دهنده آن است که اعمال قانون و قضاوت افسران کنسولی می‌تواند تحت تأثیر منافع ملی (مانند جذب گردشگر) متفاوت باشد.  

نکته حیاتی برای دارندگان MEV : اگر ویزای مولتیپل توسط کشور خاصی (مثلاً هلند) صادر شده باشد، توصیه اکید می‌شود که اولین ورود به منطقه شینگن حتماً از طریق مرزهای همان کشور انجام شود. این کار برای حفظ اعتبار ویزا و اعتمادسازی در سفرهای بعدی حائز اهمیت است. پس از اولین سفر موفق، می‌توان از هر مرز شینگن وارد شد.  

تغییرات کلیدی ۲۰۲۵: سیستم جدید مرزی EES و تأثیر آن بر ویزای کوتاه مدت

۱. معرفی سیستم ورود/خروج اتحادیه اروپا (EES)

یکی از مهم‌ترین تحولات در مدیریت مرزی شینگن، راه‌اندازی سیستم خودکار ورود/خروج (Entry/Exit System - EES) است. راه‌اندازی تدریجی EES از تاریخ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۵ (۲۰ مهر ۱۴۰۴) آغاز شده و تا آوریل ۲۰۲۶ به طور کامل اجرا خواهد شد.  

هدف  EES، ثبت دیجیتالی و خودکار اطلاعات مسافران غیر اتحادیه اروپا (شامل دارندگان ویزای C) است. این سیستم داده‌های بیومتریک (اثر انگشت و تصویر صورت)، نوع سند سفر، و تاریخ و محل دقیق ورود و خروج را ثبت می‌کند. 

۲. تأثیر EES بر نظارت بر قانون ۹۰/۱۸۰

راه‌اندازی EES مستقیماً بر دارندگان ویزای مولتیپل Type C تأثیر می‌گذارد:

• حذف مهرهای فیزیکی: EES مهرهای فیزیکی ورود و خروج در پاسپورت را حذف کرده و سوابق دیجیتالی را جایگزین آن می‌کند.  
• نظارت خودکار و تشدید برخورد: مهم‌ترین کارکرد EES، نظارت خودکار و بسیار دقیق بر قانون ۹۰/۱۸۰ روز است. در سیستم قدیمی، محاسبه ۹۰/۱۸۰ به صورت دستی انجام می‌شد و احتمال خطای انسانی یا چشم‌پوشی مرزبان وجود داشت. اما در سیستم جدید، سیستم EES به طور خودکار مدت اقامت هر مسافر را رصد و محاسبه می‌کند. تجاوز حتی یک روزه از حد مجاز ۹۰ روز، بلافاصله در سوابق الکترونیکی ثبت شده و می‌تواند منجر به ممانعت از ورود مجدد به حوزه شینگن در مرز و ثبت سابقه منفی شود. این امر، نیاز به رعایت موشکافانه قانون ۹۰/۱۸۰ را برای تمامی دارندگان MEV به یک ضرورت مطلق تبدیل می‌کند.  

پرسش‌های متداول و اشتباهات رایج (FAQ)

۱. آیا می‌توان ویزای Single را به مولتی تبدیل کرد؟

پاسخ: خیر. پس از صدور ویزای تک‌ورودی، این ویزا قابل تبدیل، ارتقا یا اصلاح به ویزای مولتیپل نیست. اگر متقاضی در طول سفر احساس نیاز به ورود مجدد پیدا کند، باید پس از خروج قانونی و اتمام سفر اول، برای دریافت ویزای جدید (که می‌تواند از نوع مولتیپل باشد) اقدام کند.  

۲. اگر قبل از پایان اعتبار ویزای سینگل از شینگن خارج شویم چه می‌شود؟

اگر فرد با ویزای سینگل وارد حوزه شینگن شود و قبل از پایان تاریخ اعتبار یا مدت مجاز اقامت، از مرزهای خارجی خارج گردد، ویزای او فوراً باطل شده و برای ورود مجدد به حوزه شینگن نیاز به درخواست ویزای جدید خواهد داشت. این مهم‌ترین تفاوت عملیاتی بین سینگل و مولتی است.  

۳. بهترین کشورها برای گرفتن ویزای مولتی کدامند؟

بر اساس سوابق پذیرش متقاضیان ایرانی، کشورهایی مانند فرانسه و ایتالیا در مقایسه با برخی کشورهای سخت‌گیرتر مانند آلمان و هلند، شانس بالاتری برای اعطای ویزای مولتیپل به گردشگران و تجار با سابقه سفر قبلی دارند. همچنین، اگر متقاضی سابقه دریافت ویزای شینگن از کشور خاصی را دارد (به ویژه مولتیپل)، توصیه می‌شود برای حفظ زنجیره اعتمادسازی، درخواست بعدی را از همان کشور ثبت کند.  

جمع‌بندی و نظر کارشناسان مهاجرت: Single بهتر است یا Multiple؟

انتخاب بین ویزای تک‌ورودی و چندبار ورود شینگن باید کاملاً بر اساس هدف سفر و سابقه مسافرتی فرد صورت گیرد.

• توصیه نهایی برای سفر اول: برای کسانی که برای اولین بار اقدام به اخذ ویزای شینگن می‌کنند، درخواست برای ویزای سینگل با مدت اقامت منطبق با برنامه سفر، استراتژی کم‌ریسک‌تر و عاقلانه‌تری است. هدف اصلی در این مرحله، ایجاد یک سابقه مثبت و اثبات تعهد به بازگشت به کشور مبدأ است.
• توصیه نهایی برای تردد مکرر: ویزای مولتیپل برای افراد باتجربه که نیاز واقعی و مکرر به تردد (تجاری، خانوادگی، درمانی) دارند، ایده‌آل است. این ویزا یک "مجوز دسترسی سریع" است که بوروکراسی سالانه را حذف می‌کند.

نکته طلایی پایانی: با توجه به همزمان بودن اجرای سیستم دیجیتالی EES از اکتبر ۲۰۲۵، نظارت بر قانون ۹۰/۱۸۰ به صورت خودکار و بسیار سختگیرانه انجام خواهد شد. بنابراین، دارنده ویزای مولتیپل Type C باید در مدیریت روزهای اقامت خود (۹۰ روز در هر ۱۸۰ روز) نهایت دقت را به کار برد. موفقیت در حفظ اعتبار ویزای مولتیپل در بلندمدت، کاملاً وابسته به رعایت موشکافانه این محدودیت زمانی و اجتناب از هرگونه تخلفی است که اکنون به طور دائمی و دیجیتالی ثبت می‌شود. همچنین، عدم استفاده از ویزای صادر شده ممکن است در درخواست‌های بعدی به عنوان دلیلی برای عدم صداقت در هدف سفر تلقی شود و بر شانس اخذ ویزاهای آتی تأثیر منفی بگذارد.