کشور آمریکا

بازار کار ایالات متحده به عنوان یکی از پویاترین و متنوع‌ترین بازارهای اقتصادی در سطح جهان شناخته می‌شود. این کشور که به ابرقدرت اقتصادی معروف است، فرصت‌های شغلی فراوانی را در بخش‌های کلیدی فراهم می‌آورد، که می‌تواند رفاه اقتصادی مطلوبی را برای مهاجران متخصص به همراه داشته باشد. نرخ بیکاری در آمریکا یک شاخص مهم برای سنجش سلامت اقتصادی است. بر اساس داده‌های اخیر، نرخ بیکاری در اوت ۲۰۲۵ به ۴.۳۰ درصد افزایش یافته است، در حالی که ماه قبل از آن ۴.۲۰ درصد گزارش شده بود. پایین بودن نسبی این نرخ نشان‌دهنده کمبود نیروی کار داخلی در بسیاری از بخش‌ها است، وضعیتی که به نفع متقاضیان ویزاهای مبتنی بر اشتغال است.   

تنوع منطقه‌ای در ساختار اقتصادی آمریکا بسیار چشمگیر است؛ از صنایع فناوری اطلاعات در سیلیکون ولی کالیفرنیا (که میزبان شرکت‌های بزرگی چون اپل و گوگل است) تا صنعت خودروسازی در دیترویت، و بخش خدمات مالی در نیویورک. این تنوع باعث می‌شود که رضایت شغلی در میان متخصصان مهاجر بالا باشد، چنانکه ایالات متحده در این زمینه رتبه هفتم را در میان کشورهای پیشرفته کسب کرده است. با این حال، مهاجران باید در نظر داشته باشند که حقوق و مزایا و همچنین هزینه‌های زندگی به شدت منطقه‌ای است. به عنوان مثال، در حالی که شهرهای بزرگ حقوق‌های بالایی دارند، هزینه‌های مسکن سرسام‌آور است. در مقابل، شهرهایی مانند ناکسویل، تنسی، با متوسط حقوق سالانه حدود ۴۳,۸۴۰ دلار، هزینه‌های زندگی پایین‌تری را ارائه می‌دهند. این تفاوت‌ها لزوم یک هدف‌گذاری منطقه‌ای دقیق بر اساس تخصص و توان مالی را برجسته می‌سازد.   

از نظر رفاه اجتماعی، ایالات متحده با وجود رتبه هفتم خود در شاخص کیفیت زندگی OECD ، شبکه‌های ایمنی محدودی را برای مهاجران جدید ارائه می‌دهد. قوانین مهاجرتی آمریکا بر مفهوم "مصرفی عامه" (Public Charge) استوار است، که بر اساس آن، اگر یک فرد مهاجر برای پول و حمایت، به دولت وابسته تلقی شود، می‌تواند وضعیت اقامتی خود را به خطر اندازد. در حال حاضر، تنها کمک‌های نقدی عمومی (مانند SSI و TANF) و مراقبت‌های طولانی‌مدت (از طریق Medicaid) هستند که در ارزیابی مصرفی عامه محاسبه می‌شوند. مزایایی نظیر کمک‌های غذایی (مانند CalFresh یا SNAP) تأثیر منفی بر وضعیت مهاجرتی ندارند. این ساختار به طور ضمنی، مهاجران جدید را مجبور به اتکای کامل به توانمندی‌های مالی شخصی یا پشتیبانی حامی مالی (اسپانسر) می‌سازد، که با توجه به هزینه‌های گزاف زندگی و درمان، مهاجرت را برای افرادی با تخصص یا تمکن مالی بالاتر، به یک مسیر با ثبات‌تر تبدیل می‌کند.   

روش های مهاجرت به امریکا

به طور کلی، ویزاهای ایالات متحده به دو دسته مهاجرتی (Immigrant Visas - IV) که منجر به اقامت دائم (گرین کارت) می‌شوند و غیرمهاجرتی (Nonimmigrant Visas - NIV) که برای اقامت موقت هستند (مانند ویزاهای توریستی، تحصیلی F1، یا کاری موقت H-1B) تقسیم می‌شوند. مسیرهای مهاجرتی دائمی اصلی بر سه پایه اشتغال، خانواده و قرعه‌کشی استوار هستند.   

ویزاهای مبتنی بر اشتغال (Employment-Based Visas - EB)

ویزاهای EB برای جذب متخصصان و کارگران مورد نیاز اقتصاد آمریکا طراحی شده‌اند و منجر به اقامت دائم می‌شوند:

الف. ویزای EB-1: اولویت اول (نخبگان)

این ویزا برای افرادی است که دارای توانایی‌های خارق‌العاده در حوزه‌های تخصصی یا مدیران ارشد اجرایی شرکت‌های چندملیتی هستند. این سریع‌ترین مسیر اقامت دائم بر اساس تخصص محسوب می‌شود، زیرا در برخی زیرگروه‌های آن (مانند توانایی خارق‌العاده) نیازی به گواهی کار یا حتی پیشنهاد شغلی نیست.

ب. ویزای EB-2: اولویت دوم (متخصصین دارای مدرک پیشرفته و توانایی استثنایی)

این ویزا به متقاضیانی اعطا می‌شود که دارای مدرک پیشرفته دانشگاهی (کارشناسی ارشد یا معادل خارجی) یا مدرک کارشناسی به علاوه پنج سال سابقه کار تخصصی پس از فارغ‌التحصیلی هستند. ویزای منافع ملی (NIW)، زیرگروه حیاتی این دسته است. این مسیر به متقاضیانی که کارشان در راستای منافع ملی آمریکا است، اجازه می‌دهد که بدون نیاز به کارفرما یا گواهی کار (PERM)، مستقیماً برای گرین کارت اقدام کنند. این ویژگی، EB-2 NIW را به یکی از مسیرهای جذاب برای محققان و متخصصان تبدیل کرده است.   

ج. ویزای EB-3: اولویت سوم (کارگران ماهر و سایر کارگران)

EB-3 برای کارگران ماهری است که حداقل دو سال سابقه کار، کارآموزی یا آموزش تأیید شده دارند. این مسیر، متقاضیانی با انواع تخصص، سابقه کاری، و مدرک تحصیلی را پوشش می‌دهد، به شرطی که شغل پیشنهادی تمام وقت باشد. با این حال، مهم‌ترین چالش این ویزا، الزام کارفرما به دریافت گواهی کار (PERM) از وزارت کار است. کارفرما باید آگهی عمومی منتشر کرده و اثبات کند که هیچ کارگر آمریکایی واجد شرایط برای آن موقعیت وجود ندارد. همچنین کارفرما باید توانایی پرداخت حقوق تعیین شده را داشته باشد. این فرآیند پروسه تایید گرین کارت را نسبت به سایر ویزاهای کاری طولانی‌تر می‌کند.   

ویزاهای مبتنی بر خانواده (Family-Based Visas - F & IR)

مهاجرت خانوادگی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود :   

• بستگان فوری (IR - Immediate Relative): شامل همسر، فرزندان مجرد زیر ۲۱ سال، و والدین شهروندان آمریکایی. این ویزاها محدودیت عددی سالانه ندارند و سریع‌تر پردازش می‌شوند. ویزاهای CR1 و CR2 به عنوان ویزای ازدواج شناخته می‌شوند و در صورتی که کمتر از دو سال از ازدواج گذشته باشد، گرین کارت دو ساله موقت اعطا می‌کنند.   
• بستگان اولویت‌دار (F - Family Preference): شامل فرزندان بالای ۲۱ سال (مجرد یا متأهل) و خواهر و برادر شهروندان آمریکا، و همسر و فرزندان افراد دارای گرین کارت (LPR). این دسته‌ها مشمول سقف عددی سالانه هستند. زمان انتظار برای آن‌ها توسط بولتن ویزا تعیین می‌شود و می‌تواند بسیار طولانی باشد، به ویژه برای دسته‌هایی مانند F4 (خواهر و برادر). متقاضیان باید وضعیت خود را با توجه به تاریخ‌های "Dates for Filing" و "Final Action Dates" در بولتن ویزا بررسی کنند تا از زمان اقدام بعدی مطلع شوند.   

ویزای تنوع نژادی (Diversity Visa Lottery - DV)

برنامه قرعه‌کشی سالانه گرین کارت که توسط وزارت خارجه اجرا می‌شود، ۵۰,۰۰۰ ویزا را به اتباع کشورهایی با نرخ مهاجرت پایین به آمریکا اختصاص می‌دهد. ایران معمولاً در لیست کشورهای واجد شرایط برای لاتاری قرار دارد. شرایط اصلی برای ثبت‌نام شامل داشتن ملیت یک کشور واجد شرایط و داشتن دیپلم دبیرستان یا حداقل دو سال سابقه کار در یک شغل تخصصی است. ثبت نام اولیه هزینه‌ای ندارد، اما برندگان باید برای مراحل بعدی و اخذ گرین کارت حدود ۱۲۰۰ دلار پرداخت کنند.   

مسیرهای مهاجرت غیررایج و موقت

مسیرهایی مانند ویزای تحصیلی (F1)، در اصل غیرمهاجرتی محسوب می‌شوند ، اما به طور گسترده به عنوان یک پل برای ورود به آمریکا و سپس تبدیل وضعیت به ویزای مبتنی بر اشتغال (H-1B یا EB) استفاده می‌شوند. با این حال، نرخ پذیرش ویزاهای تحصیلی در سال‌های اخیر نسبتاً پایین بوده (حدود ۲۷ تا ۲۸ درصد). مسیر سرمایه‌گذاری EB-5 نیز وجود دارد که نیازمند سرمایه‌گذاری قابل توجهی (از یک میلیون دلار) برای ایجاد اشتغال در ایالات متحده است.   

مقایسه روش‌های کلیدی مهاجرت دائم (گرین کارت) به آمریکا

موفق ترین درخواست مهاجرتی به امریکا

تعریف موفقیت در مهاجرت می‌تواند دو جنبه داشته باشد: حجم آماری (تعداد کل ویزاهای صادر شده) و کارایی (شانس تأیید و سرعت فرآیند برای متخصصان).

بیشترین حجم صدور ویزا

از نظر حجم آماری، ویزاهای مهاجرتی مبتنی بر خانواده، به ویژه دسته‌های بستگان فوری (IR)، بیشترین سهم را در کل آمار دارند. آمار سال ۲۰۲۱ نشان می‌دهد که بیش از ۲۸۵,۰۰۰ ویزای مهاجرتی صادر شده است. شهروندان مکزیکی با دریافت نزدیک به ۴۰,۶۰۰ ویزا، بیشترین تعداد ویزای مهاجرت دائم را دریافت کرده‌اند. این آمار نشان می‌دهد که جریان اصلی مهاجرت به ایالات متحده، از نظر کمی، هنوز تحت تسلط پیوند مجدد خانواده‌ها قرار دارد، به خصوص خانواده‌هایی که شهروندان آمریکایی را به عنوان حامی دارند.   

بررسی آمار اخذ ویزا برای ایرانیان در بازه ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ نشان می‌دهد که در تمامی سال‌ها، به استثنای یک سال، تعداد دریافت‌کنندگان اقامت دائم قانونی (LPR) بیشتر از سایر موارد (تابعیت یا ویزای موقت کاری و تحصیلی) بوده است. این موضوع نشان می‌دهد که بسیاری از مهاجران ایرانی ابتدا با ویزای موقت (مانند F1) وارد می‌شوند و سپس وضعیت خود را به اقامت دائم تغییر می‌دهند، که خود دلالت بر برنامه‌ریزی بلندمدت مهاجرت دارد.   

موفق‌ترین مسیرها از نظر کارایی

موفق‌ترین مسیرها برای افراد متخصص، آن‌هایی هستند که کمترین وابستگی را به سقف‌های عددی یا تأیید کارفرما دارند:

• ویزاهای بستگان فوری (IR): این دسته، به دلیل عدم وجود محدودیت‌های عددی سالانه، سریع‌ترین و تضمین‌شده‌ترین مسیر برای اخذ گرین کارت محسوب می‌شود.

• ۲. ویزاهای مبتنی بر اشتغال (EB-1 و EB-2 NIW): برای افراد با توانمندی‌های تخصصی یا سطح تحصیلات عالی، EB-1 و زیرگروه NIW از EB-2 موفق‌ترین مسیرهای کیفی هستند. NIW به متقاضی این امکان را می‌دهد که نقش کارفرما را حذف کرده و مستقیماً ثابت کند که تخصص او برای منافع ملی ایالات متحده ضروری است، که این امر وابستگی به بازار کار و فرآیند زمان‌بر PERM را کاهش می‌دهد.
• ۳. ویزاهای موقت به عنوان پل: در حالی که ویزاهای موقت مانند F1 (تحصیلی) نرخ پذیرش پایینی دارند (حدود ۲۷ تا ۲۸ درصد در سال‌های اخیر) ، اما پس از ورود، تبدیل آن‌ها به اقامت دائم از طریق مسیرهای کاری یا ازدواج، شانس بسیار بالاتری دارد. این موضوع نشان می‌دهد که فرآیند مصاحبه کنسولی برای ویزاهای موقت، یک گلوگاه جدی است، اما در صورت موفقیت در ورود، مسیرهای بعدی هموارتر می‌شوند.   

حداقل دستمزد در امریکا

حداقل دستمزد در آمریکا دارای یک ساختار چند سطحی است که درک آن برای برنامه‌ریزی مالی مهاجران حیاتی است. حداقل دستمزد فدرال ایالات متحده ۷.۲۵ دلار در ساعت است. با این حال، این رقم در بسیاری از ایالت‌ها و شهرهای بزرگ به دلیل قوانین محلی، ارزش کاربردی کمتری دارد.   

بسیاری از ایالت‌ها حداقل دستمزدهای بسیار بالاتری را تعیین کرده‌اند که این تفاوت منعکس‌کننده هزینه‌های متغیر زندگی در مناطق مختلف است. به عنوان مثال، در تخمین‌های سال ۲۰۲۵، حداقل دستمزد ساعتی در منطقه کلمبیا (واشنگتن دی‌سی) به ۱۷.۰۰ دلار و در ایالت‌هایی نظیر واشنگتن، کالیفرنیا، و نیویورک به ۱۶.۰۰ دلار یا بیشتر می‌رسد.   

حداقل دستمزد ساعتی در ایالات/مناطق کلیدی (تخمینی ۲۰۲۵)

بالا بودن حداقل دستمزد در برخی ایالت‌ها اگرچه جذاب به نظر می‌رسد، اما باید در کنار هزینه‌های بالای زندگی، به ویژه مسکن، تحلیل شود. متوسط درآمد سالیانه در آمریکا حدود ۵۹,۲۲۸ دلار است، با توجه به این ارقام، حداقل دستمزد تنها پایین‌ترین مرز درآمدی را نشان می‌دهد. برای مهاجرانی که از طریق ویزاهای کاری مانند EB-3 اقدام می‌کنند، کارفرما موظف است نه تنها حداقل دستمزد، بلکه حقوق غالب (Prevailing Wage) را بپردازد. این حقوق غالب، که توسط وزارت کار تعیین می‌شود، تضمین می‌کند که جذب نیروی کار خارجی، به دستمزد کارگران آمریکایی آسیب نمی‌رساند و معمولاً بسیار بالاتر از حداقل دستمزد ساده است. بنابراین، توجه به حقوق غالب برای متخصصان، از حداقل دستمزد ایالتی، اهمیت بیشتری دارد.   

شرایط بیمه ها در امریکا

یکی از بزرگترین چالش‌های مالی و رفاهی برای مهاجران در آمریکا، سیستم بهداشت و درمان است که عمدتاً خصوصی و پرهزینه است. هزینه‌های درمانی و دارو در آمریکا بسیار زیاد است، و بیمه درمانی برای یک خانواده متوسط می‌تواند مبلغ بالایی را شامل شود.   

برای کاهش این بار مالی، بسیاری از شرکت‌های آمریکایی، بیمه سلامت، دندانپزشکی، بیمه عمر و برنامه‌های بازنشستگی را به عنوان بخشی از مزایای شغلی به کارکنان خود ارائه می‌دهند. در نبود بیمه تحت حمایت کارفرما، مهاجران باید خود برای تأمین پوشش اقدام کنند. هزینه‌های بیمه درمانی باکیفیت جهانی برای مهاجران، به طور میانگین می‌تواند ۳۰۰ دلار در ماه یا بیشتر باشد.   

محدودیت‌های جدید دسترسی به پوشش دولتی (قانون ۲۰۲۵)

وضعیت دسترسی مهاجران قانونی به شبکه‌های ایمنی دولتی به طور فزاینده‌ای دشوار شده است. بر اساس قانون بودجه و مالیات سال ۲۰۲۵ (H.R.1)، محدودیت‌های قابل توجهی در دسترسی مهاجران قانونی (Lawfully Present Immigrants - LPIs)، از جمله پناهندگان و پناهجویان، به برنامه‌های حیاتی مانند Medicaid، CHIP (برنامه سلامت کودکان) و یارانه‌های بیمه بازار (Affordable Care Act - ACA Marketplace) اعمال شده است.   

این قانون، واجد شرایط بودن برای دریافت این مزایای دولتی را عمدتاً محدود به دارندگان کارت سبز (LPRs)، ورودکنندگان کوبایی یا هائیتی، و شهروندان COFA می‌کند. این تغییرات به معنای آن است که بسیاری از مهاجران قانونی جدید، که پیش از این می‌توانستند در دوره انتظار پنج ساله برای Medicaid، از یارانه‌های ACA Marketplace استفاده کنند، دیگر این امکان را ندارند. برآوردهای اولیه نشان می‌دهد که این محدودیت‌ها می‌تواند باعث شود ۱.۴ میلیون مهاجر قانونی پوشش درمانی خود را از دست بدهند. این سیاست‌گذاری ریسک مالی مهاجران جدید را به شدت افزایش داده و تأمین شغل با مزایای کامل (بیمه تحت پوشش کارفرما) را به یک ضرورت مطلق برای ثبات مالی و سلامت تبدیل می‌کند.   

مزایا و معایب مهاجرت به امریکا

مهاجرت به ایالات متحده، که به سرزمین فرصت‌ها معروف است ، با وجود مزایای عمده، معایب و چالش‌های ساختاری خاص خود را نیز به همراه دارد.   

مزایای مهاجرت

1. فرصت‌های اقتصادی و شغلی: آمریکا به دلیل داشتن بزرگترین اقتصاد جهان و رتبه اول در رونق بازار کار، فرصت‌های شغلی فراوانی را به ویژه برای متخصصان فراهم می‌کند. کارمندان معمولاً ۴۰ ساعت در هفته کار می‌کنند و بسیاری از شرکت‌ها امکان کار از راه دور و انعطاف‌پذیری در ساعات کاری را ارائه می‌دهند.   
2. کیفیت زندگی و پیشرفت: ایالات متحده از نظر کیفیت زندگی در شاخص OECD رتبه هفتم را دارد. آمارها نشان می‌دهد که ۷۲ درصد از مهاجران از زندگی خود در این کشور راضی هستند. همچنین، این کشور امکانات مناسبی برای توسعه شغلی و پیشرفت جوانان فراهم می‌کند.   
3. تنوع و آزادی: زندگی در یک جامعه چندفرهنگی که ارزش‌های آزادی‌های فردی و فرصت‌های برابر را ارج می‌نهد، برای بسیاری از مهاجران جذاب است.

معایب مهاجرت

1. هزینه‌های بالای زندگی: مهم‌ترین چالش مالی، هزینه‌های سرسام‌آور مسکن در بسیاری از شهرهای بزرگ است. علاوه بر این، هزینه‌های بهداشت و درمان به دلیل سیستم خصوصی، بسیار بالا است و تأمین بیمه باکیفیت می‌تواند بار مالی قابل توجهی را تحمیل کند.   
2. نابرابری اقتصادی و اجتماعی: نابرابری شدید اقتصادی و فاصله بین ثروتمندان و فقرا در آمریکا یک مسئله ساختاری است. این نابرابری منجر به دسترسی محدود برخی اقشار جامعه به خدمات حیاتی می‌شود.   
3. نرخ بالای جرم و جنایت: آمریکا دارای یکی از بالاترین نرخ‌های جرم و جنایت در جهان است. این امر در برخی مناطق شهری می‌تواند احساس ناامنی ایجاد کند.   
4. چالش‌های فرهنگی و آموزشی: مهاجران ممکن است با چالش‌های فرهنگی، پیش‌داوری‌ها و تبعیض نژادی یا فرهنگی مواجه شوند. همچنین، کیفیت مدارس و دانشگاه‌ها بسته به منطقه زندگی تفاوت قابل توجهی دارد و هزینه‌های تحصیلات عالی بسیار بالا است.   

قوانین جدید برای مهاجرت به امریکا

تحولات سیاست‌گذاری در سال‌های ۲۰۲۴ و ۲۰۲۵ نشان‌دهنده گرایش دولت آمریکا به سمت جذب نیروی کار با بالاترین سطح مهارت و سخت‌گیری شدیدتر در دسترسی به مزایای رفاهی است.

اصلاحات اساسی در ویزای H-1B (نیروی کار تخصصی موقت)

برنامه ویزای H-1B (برای مشاغل تخصصی) هدف اصلاحات قابل توجهی قرار گرفته است. در سپتامبر ۲۰۲۵، اعلامیه‌ای مبنی بر "محدودیت ورود برخی از کارگران غیرمهاجر" امضا شد.   

الزام مالی جدید: مهم‌ترین تغییر این است که هر درخواست جدید ویزای H-1B که پس از ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۵ ارائه شود، باید با پرداخت مبلغ اضافی ۱۰۰,۰۰۰ دلار همراه باشد. این قانون برای تمدید ویزاهای موجود اعمال نمی‌شود.   

هدف این اقدام، محافظت از کارگران آمریکایی و اطمینان از این است که برنامه H-1B صرفاً برای جذب نیروی کار موقت خارجی با بالاترین سطح مهارت استفاده شود. علاوه بر این، مقرر شده است که وزارت کار مقرراتی را تدوین کند تا سطح دستمزدهای مرسوم (Prevailing Wages) را بازبینی و افزایش دهد. این اقدام به طور موثری یک فیلتر مالی بسیار قدرتمند ایجاد می‌کند، که مهاجرت کاری از طریق این ویزا را تنها برای شرکت‌های بزرگ و متخصصان بسیار پردرآمد، امکان‌پذیر می‌سازد. این سیاست به طور ضمنی، مهاجرت کاری را به سمت یک سیستم نخبه‌گزین با مانع مالی بالا سوق می‌دهد.   

محدودیت‌های پوشش درمانی بر اساس قانون بودجه ۲۰۲۵

قوانین مهاجرتی جدید نه تنها بر ورود، بلکه بر کیفیت زندگی پس از ورود نیز تأثیر می‌گذارند. قانون بودجه و مالیات سال ۲۰۲۵، همانطور که قبلاً ذکر شد، دسترسی بسیاری از مهاجران قانونی (از جمله پناهجویان و پناهندگان) به برنامه‌های بهداشت دولتی مانند Medicaid و یارانه‌های ACA Marketplace را به شدت محدود می‌کند.   

این تغییرات قانونی باعث می‌شود که حدود ۱.۴ میلیون مهاجر قانونی پوشش درمانی خود را از دست بدهند. این محدودیت‌ها بر مهاجرانی تمرکز دارند که هنوز وضعیت اقامت دائم (LPR) را کسب نکرده‌اند و به این ترتیب، ریسک مالی بیماری و هزینه‌های درمانی را برای مهاجران تازه‌وارد قانونی به شدت افزایش می‌دهد.   

قوانین مهاجرت خانوادگی و پناهندگی

قوانین مربوط به مهاجرت خانوادگی تحت قانون مهاجرت و ملیت (INA) همچنان مسیرهای مختلفی را مشخص می‌کند. شهروندان ایالات متحده همچنان می‌توانند از بستگان فوری (همسر، والدین و فرزندان زیر ۲۱ سال مجرد) حمایت کنند که مشمول محدودیت‌های عددی نیستند. اما برای دسته‌های اولویت‌دار (F-Categories) سقف‌های سالانه پابرجا است، که منجر به دوره‌های انتظار طولانی می‌شود و نیازمند پیگیری دقیق بولتن ویزا است. همچنین، قوانین سخت‌گیرانه‌تری در مورد مهاجرت پناهندگی اعمال شده است، که متقاضیان را ملزم می‌کند معیارهای سخت‌گیرانه‌ای مبنی بر ترس موجه از آزار و اذیت را اثبات کنند.   

خلاصه‌ای از قوانین جدید مهاجرت (۲۰۲۴-۲۰۲۵) و پیامدهای آن

نتیجه‌گیری و تحلیل نهایی

گزارش حاضر نشان می‌دهد که مهاجرت به ایالات متحده، هرچند همچنان نویدبخش فرصت‌های اقتصادی بی‌نظیر (به ویژه در بخش‌های فناوری و مالی) است، اما با چالش‌های مالی و حقوقی فزاینده‌ای همراه شده است. پویایی بازار کار و نرخ بیکاری پایین (۴.۳۰٪) ، محیط مناسبی را برای متخصصان فراهم می‌آورد، اما هزینه‌های بسیار بالای زندگی، بهداشت و درمان خصوصی ، و نابرابری اقتصادی، نیازمند تمکن مالی بالا یا پشتیبانی شغلی قوی هستند.   

موفق‌ترین مسیرهای مهاجرتی برای متخصصان، EB-1 و EB-2 NIW هستند که امکان اقدام مستقیم برای گرین کارت را فراهم می‌کنند. از نظر حجم، ویزاهای بستگان فوری شهروندان آمریکایی (IR) به دلیل عدم وجود محدودیت‌های عددی، بیشترین سهم را در مهاجرت دارند.

مهم‌ترین تغییر در قوانین سال ۲۰۲۵، افزایش ۱۰۰,۰۰۰ دلاری هزینه درخواست‌های جدید H-1B و همچنین محدودیت شدید دسترسی مهاجران قانونی جدید به شبکه‌های ایمنی دولتی مانند Medicaid و یارانه‌های ACA است. این قوانین جدید به وضوح بر ایجاد موانع مالی برای مهاجران جدید، با هدف جذب صرفاً نخبگان با دستمزد بسیار بالا، تأکید دارند و ریسک مالی را برای مهاجران تازه وارد به شدت افزایش می‌دهند. در نتیجه، برای مهاجرت موفق، تکیه بر تخصص‌های بسیار مورد نیاز و برنامه‌ریزی مالی دقیق جهت پوشش هزینه‌های درمانی و زندگی، حیاتی است.